We boekten al de vierde overwinning tegen Doorn-Driebergen 2. Ik hoorde een lid van die club zeg­gen, dat hij niet zoveel tegenstand had verwacht. Een lid van Moira-Domtoren schreef op onze face­book-pagina: “Ik vind het erg knap zoals het vierde steeds weer die Elo-rating de prullenbak in speelt.” Wat vinden wijzelf? Wij vinden het spelletje leuk, knokken ervoor en zetten er geen druk op. Met nog twee wedstrijden in de SGS-competitie te gaan staan we twee team-punten achter. We moeten nog tegen de nummer 1 en 3 in onze groep 2C. We moeten dus nog aan de bak, maar wie weet? Als we anderen nog vaker kunnen verbazen dit seizoen, doen we dat graag.
We speelden in een ruime, goed geoutilleerde zaal. Mijn eigen partij nam mij zo in beslag dat ik nau­we­lijks oog had voor onze teamgenoten. Die hebben mij ruimschoots voorzien van hun eigen aante­ke­ningen. We namen de tijd, want het was al 22.00 uur toen de eerste partij werd beëindigd. Maar­ten Metz verloor helaas en ik weet niet hoe of wat. Wat betreft de uitslagen begon ons team niet goed, want tien minuten later verloor ook Michiel. Het ging aan dat laatste bord lange tijd gelijk op, maar in de aanval verloor hij materiaal en de partij. Daarna sloeg ons team terug, want binnen een half uur stonden wij met 3-2 voor. Eerst won Ewoud. In een Siciliaanse Naj­dorf besloot zijn tegen­stan­der er een draak van te maken. Onze topscorer rokeerde lang en speelde h4. Hij kwam in een ge­won­nen positie. Na wederzijdse onnauwkeurigheden kon Ewoud de beslissing forceren. Daarna won Evert Jan. Hij belandde na een Siciliaan en een grote afruil in een eindspel met elk een loper van ge­lij­ke kleur en vijf pionnen. Wit arriveerde met zijn koning weliswaar eerder in het centrum, maar Evert Jan was net op tijd om de opmars tegen te houden. Nadien analyseerde hij dat zijn betere pion­nen­stel­ling uiteindelijk toch wel de doorslag zou hebben gegeven, maar zijn tegenstander gaf een pion weg. Daarna was zijn stelling hopeloos en mocht Evert Jan al na een paar zetten de winst noteren. Daarna haalde Daniël het derde bordpunt binnen en stonden we rond 23.00 uur voor. Daniël kreeg Frans voorgeschoteld; er ontstond een interessant middenspel met veel spanning op de dame­vleu­gel. Onze vijfde-bordspeler won een pion door druk op de stelling te houden, en later nog een. Op­mer­kelijk genoeg wikkelde zijn tegenstander af naar het eindspel met loper en wat pionnen en Daniël met paard en twee pionnen meer. Dat kon hij vrij gemakkelijk uitspelen. Een kwartier later sloot ik vrede met mijn tegenstander na 91 zetten! Mijn tegenstander koos voor een Scandinavische verde­di­ging, waarna ik beter kwam te staan. Heel lang in de partij hadden mijn stukken de betere positie en in een afruilfase won ik kwaliteit. Maar even later verloor ik die weer. Ik had een vrijpion en kon die laten oprukken, die mijn tegenstander de nek om kon draaien door een stuk te offeren. Mij resteer­den twee pionnen en een toren, en mijn tegenstander paard en vijf pionnen. Met veel kunst en vlieg­werk kon ik dat remise houden. Stand om 23.15 uur 2½-3½. Tien minuten later werd onze overwin­ning een feit. Eerst verloor PieterJan en

werd het dus gelijk. Ook op zijn bord was er een gelijk op­gaan­de strijd, waarbij in het begin al veel werd afgeruild. In een stelling met pionnen en allebei een to­ren, loper en paard was het lange tijd strategisch schuiven. Precies op dezelfde zet probeerden ze een doorbraak te forceren. Dat lukte goed, maar PieterJan was net iets minder doortastend. In het eindspel probeerde hij tot het laatst een pion van h6 naar h8 te krijgen, waarbij óf promotie óf eeu­wig schaak de uitkomst moest bieden. Maar dat lukte allebei niet. Daarna haalde Tony de over­win­ning van hemzelf en ons team binnen. Op de zesde zet bood hij met 6….c5 zijn tegenstander een lo­per aan, maar die sloeg met 7. c3 zijn aanbod af (zie diagram). Uiteindelijk won hij na 42 zetten en beiden redelijk in tijdnood.
Rijn de Jonge