Vorig jaar wonnen we met 8-0 van deze tegenstander! Ze kregen dus hun revanche. Namen wij het te makkelijk op? Op ratingvoorsprong win je niet. Want op het bord moet je het tonen. Knap gedaan tegenstander; jullie acteren zeer verrassend dit seizoen!

Als eerste ging onze topscorer Tony eraan. Toen ik zijn partij zag had ik ons punt bijna al geteld. Zelf zegt hij, dat hij in een overrompelend gewonnen stelling verzuimde de trekker over te halen. Hij koos een variant die leidde tot een stelling met een behoorlijk voordeel. Maar die stelling verprutste hij vervolgens door in te stemmen met dameruil, waardoor zijn voordeel reduceerde tot een licht voordeeltje om te besluiten met een zwaar verliezende zet. Mat in drie!

Via Paul kwam we vervolgens op een 2-0 achterstand te staan. Na een aanvankelijk overwicht van zijn tegenstander kwam Paul terug: hij veroverde een centrumpion en had daarna zijn paard langs de rand moeten vrijspelen. Toen hij dat later alsnog deed, raakte hij de ‘knol’ via een schaakzetje alsnog kwijt. Paul zegt zelf, dat hij met die onnozele zet van een ‘plusremise een puinstelling’ maakte. Dat werd dus opgeven.

Gelukkig haalde Ewoud daarna ons eerste punt binnen. In een ‘Siciliaan’ besloot hij ietwat gewaagd g4 te spelen. Dat pakte goed uit: hij kon lang rokeren en stond gewonnen tegen een onbeschermde zwarte koning. De tegenstander Leo de Vos kon alleen nog kort rokeren en moest na Lh6 opgeven. Stand 2-1. We zijn het van Marco niet gewend dat hij verliest, maar dat deed hij in deze partij wel.

Via mijn eigen overwinning kon ons team vervolgens weer een beetje inlopen. Ik was op die dag voor de vijfde keer opa geworden, dus meende die nieuwe kleinzoon te moeten laten zien dat opa best een aardig potje kan schaken. Gelukkig was hij niet bij het begin van de partij (bij het slot echter ook niet!). In een damegambiet kreeg mijn tegenstander een betere positie. Volgens mij buitte hij dat niet uit, maar koos voor het opzetten van een koningsaanval. Ik kon mij herschikken. Mijn eerst zwakke e-pion kon aan een opmars beginnen. Mijn torens kregen sterke posities. Toen mijn tegenstander meende een mataanval in te zetten, kon ik hem verrassen met een schaak, en toen verschafte hij mij de eer zijn koning en dame met een paard zelfs dubbelschaak te zetten. Dat is me nog nooit overkomen. Ik kon mijn trots maar moeilijk verbergen…

De volgende twee partijen gingen echter voor ons verloren. PieterJan dreigde na de inleidende schermutselingen een centrumpion te verliezen. Dat kon hij met kunst en vliegwerk tegengaan, maar raakte toch een kwaliteit achter. Dat bleef zo tot het eindspel: loper en toren tegen twee torens en gelijk aantal pionnen. PieterJan wist de overwinning lang tegen te houden, en liet een eigen pion tot de voorlaatste rij oprukken, maar op de 67e zet moest hij toch opgeven.

Toen ook Maarten verloor was de stand: 5-2. Nu kan onze eerstebordspeler veel, maar dit was zelfs voor Ton niet meer te overbruggen. Hij meende een gewonnen stelling te hebben. Maar dat bleek een relatief begrip te zijn. Ton had een stelling met grote druk opgebouwd, met constant dreigende pionwinst, maar zwart verdedigde zich kundiger dan in eerste instantie voor mogelijk was gehouden. In zijn winstdrang miste Ton de allersterkste voorzetting, zwart sloeg aan het ruilen: er bleef niets anders over dan pionwinst in een toreneindspel. We stonden met het hele team om Ton heen, maar hij moest in remise berusten, al kroop zwart door het bekende oog van de naald…

We draaien er niet om heen, dat we als team op meer hadden gerekend. Maar ze zij in groep 3B van de SGS nog niet van ons af. We willen in de resterende drie teamwedstrijden lekker spelen en….scoren.

Rijn de Jonge